WIEĹťA WIDOKOWA JAGODA Kto lubi? Dla mnie miszcze, wciągam - z małymi wyjątkami - wszystko, co nagrali. Na dwóch pierwszych płytach - wyraźne wpływy pankroka. Mój ulubiony album to chyba "Powerslave" z 1984. Nie kręci mnie, ale zawsze miałem polewkę z tych facjat. Kolo po prawej wygląda jak krecik, chyba brzydsza od nich jest tylko Budka Suflera Nagrali trzy płyty, a trzecią nagrywali potem po wielokroć, zmieniając tylko tytuły i teksty. "Fear Of The Dark" uwielbiam, wszystkie kawałki mnie kładą na deski, a w szczególności "Afraid To Shoot Strangers". Inne albumy też lubie, ale ale już nie tak bardzo jak ten. W sumie to jest tedyna metalowa kapela której obecnie jestem w stanie słuchać Zdawalo mi się, że wałkowaliśmy już ten temat kilka razy albo mam jakieś deja vu Wiadomo, że pierwszy studyjny wokalista ajronów Paul Di Anno był punkiem i prowadził wielce rozrywkowy tryb życia nadużywając narkotek i alkoholu. Najbradziej podobają mi się jednak płyty na których skrzeczy Bruce Dickinson, najlepszy album "Piece of Mind" z nieśmiertlenymi kawałkami "The Trooper" i "Where Eagles Dare" Totalnie gówniane są płyty z Blazem Bayleyem jako wokalistą, szczególnie odradzam szitu zatytułowanego "Virtual XI", konia z rzędem temu kto przesłucha ten krążek od początku do końca http://pl.youtube.com/watch?v=jgqxQmAbTBc Chyba jedyny zespół do którego jestem tak uprzedzony jak to słysze to rzygam,jak widze fanów co mają nadwage dziewiczy wąs i kochaja fantasy to też rzygam,ogólnie ta muzyka jest chujowa jak dla mnie. Wyglądają jak jakieś pedały ale musze przyznać że 'fear of the dark' to po prostu mistrzostwo ! Skoro powstał temat, to nie może zabraknąć informacji o koncercie w Polsce. Chyba jedyny zespół do którego jestem tak uprzedzony jak to słysze to rzygam,jak widze fanów co mają nadwage dziewiczy wąs i kochaja fantasy to też rzygam,ogólnie ta muzyka jest chujowa jak dla mnie. Spoko, tylko, że to jest temat o Iron Maiden a nie o fanach tego zespołu. Ja też się źle czuję jak widzę tych wszystkich wielkich kindermetali, którzy znają kilka kapele na krzyż a wymądrzają się tak jakby wiedzieli wszystko na temat muzyki. Ostatnio jak próbowałem uzmysłowić koleżance z roku, że Korn to nie jest żaden hard core tylko gówniany new-metal, to się na mnie obraziła i powiedziała, że nie będzie rozmawiała z kimś kto słucha prymitywnych popierdywań i nie ma pojęcia o prawdziwej muzyce Skoro powstał temat, to nie może zabraknąć informacji o koncercie w Polsce. Jak ostatnio grali chciałem jechać, ale nie wypaliło. Tym razem się będzie trzeba bardziej zmobilizować A czy ktoś kojarzy czy Ironi nagrali jakiś album z kowerami punkowych kapel? Coś mi ktoś kiedyś mówił, ale sam osobiście nie słyszałem A czy ktoś kojarzy czy Ironi nagrali jakiś album z kowerami punkowych kapel? Coś mi ktoś kiedyś mówił, ale sam osobiście nie słyszałem To Slayer http://en.wikipedia.org/wiki/Undisputed_Attitude Slayera to słyszałem ten album, ale myślałem, że oni też coś takiego nagrali. hee pewno komuś się pojebało właśnie ze Slayerem jeszcze Guns N' Roses wydał płytę "The Spaghetii Incident" z coverami,także punkowymi http://pl.wikipedia.org/w...ghetti_Incident kiedys napierdalalem tylko ich i zadnej innej kapeli, tak mi sie podobali. trwalo to z jakis rok wiec muzyke mam w jednym palcu. bylem wtedy nawet na ich koncercie, w 2003 we wroclawiu. koncertowo zajebiscie! do dzisiaj uwazam, ze to jeden z lepszych koncertow jakie widzialem. no i zobaczenie na zywo eddiego, nie da sie opisac tego:) najlepsze plyty w dorobku to dwie pierwsze, zajebiscie duzo pankroka jest na nich. w sumie dalej to nie ma co wybierac ktora lepsza ktora gorsza, bo wszystkie sa takie same. gorsze jedynie sa te z blazem, ale x factor jakos sie broni. The Trooper to zajebista piosenka, ale reszta znanych mi dokonań - syf, i chuj. Omamiony przez propagandę kilku znajomych sprawiłem sobie 3 albumy, były to - z tego co pamiętam - Iron Maiden, Fear of the Dark i Brave New World. Niektóre piosenki dało się słuchać, większość jednak nieprzyswajalna. lubie brave new world. ze starszych dokonań nawet mi weszło seven sons ja łykam wszystko, tylko właśnie na 7s mnie klawisze wkurwiają Wszystko od pierwszej płyty do Brave New World. Dance Of Death słyszałem tylko trochę, tę najnowszą też. Kto nie lubi ten żyd i lewak!!!!! Mistrzowie świata. Najlepsze płyty to Powerslave, Seventh Son Of A Seventh Son, Fear Of The Dark, Brave New World. Plus wyróżnienie dla The Number Of The Beast i Piece Of Mind. Pierwsze dwie płyty zajebiście lubie,później baaaardzo wybiórczo. do dupy z taką muzą Chuj moze jestem zyd i lewak ale ten pedalski wokal jest nie do zniesienia jak chodzilem do liceum wszyscy sie podniecali mimo wielu podejsc nie kumam tej muzyki i nie jestem w stanie jej sluchac 0% punk rocka Na przełomie gimnazjum i liceum trochę słuchałem, Somwhere in Time, Fear of the Dark, Brave New World i coś tam na kasetach pożyczonych od wujka, co akurat nie zrobiło na mnie wrażenia. Mają parę fajnych kawałków, których nawet próbowałem się uczyć grać na gitarze Od kilku lat poza sferą moich muzycznych zainteresowań. czasami lubię sobie posłuchać - ale bez szału, Run to the hills - zajebisty numer, ogólnie to mam jakieś the best of czy coś w tym guście i mi wystarczy image mają masakryczny - te kozaki na zdjęciu z pierwszej strony mnie rozwaliły 8 lat temu mi sie zajebiscie podobali, teraz tylko pojedyncze kawałki Hehe, wpisałem się w tym wątku ale nie wypowiedziałem się o zespole Nigdy specjalnie Iron Maiden nie lubiłem. Zdarza mi się posłuchać, ale to raczej od święta. Ja tam byłem fanem Slayera, Megadeth i starej Metallici Jakoś w lutym wychodzi ich DVD z Long Beach Arena, California, 1984. 25 min sneak preview @ video.google Kiedy byłem kotojadem, to miałem tę kapelę w pogardzie, bo szczyciłem się słuchaniem thrashu, a IM była dla mnie za miękka. Obecnie bardzo mi podchodzi. Wszystko jak leci. W liceum miałem parę podejść, niezbyt udanych, a teraz leje na to. Jakoś w lutym wychodzi ich DVD z Long Beach Arena, California, 1984. Miałem na VHS,CD,2*MC i na podwujnym vinylu;DVD nie kupie i koszulke z motywem okładki też miałem,ale koledze odsprzedałem Kiedy byłem kotojadem, to miałem tę kapelę w pogardzie, bo szczyciłem się słuchaniem thrashu, a IM była dla mnie za miękka. Obecnie mi dalej nie podchodzi oprócz wcześniej wymienionych. a najbardziej mi nie podchodzą owe koszulki tez chciaż kidyś nawet graliśmy jeden numer, co się zwie "virus". Uwielbiam tych śierściuchów - do Seventh Son of a Sventh Son wciągam wszystko nosem. Potem już z wyjątkami, ale i tak zawsze staram się być na bieżąco z ich płytami. Przed "Number of the Beast" padam nieodmiennie na ryj, a dla "Run to the Hills" byłbym skłonny założyć kapelę, tylko po to, żeby zrobić jego cover. Nie przeszkadzają mi nawet lajkry w paski Dickinsona i Harrisa (chociaz na fotce otwierającej wątek Bruce grubo przesadził z tymi kozakami). A skoro już jesteśmy przy temacie, to nudząc się szczerze i dogłębnie pierdolnąłem monografię okładek IM To co przeczytacie ponizej (o ile bedzie Wam sie oczywiscie chcialo) nie jest normalna recenzja. W tak zwanym "miedyczasie" podczas zbierania materialow do kolejnych "normalnych" recenzji machnalem dla smichu cos takiego. Zapraszam do zapoznania się z moja subiektywna ocena okładek plyt IRON MAIDEN(ktorych to muzykowanie, zwlaszcza z poczatkowego okresu dzialalnosci bardzo lubie) i refleksjami na temat historii pewnego indywiduum spod ciemnej gwiazdy, które na nich gosci Skala od * do ***** (przypominam oceniam TYLKO okladki, a nie muzyke ) 1980 - Iron Maiden. *** Szanowne Panie i szanowni Panowie! Poznajcie Eddiego! To wlasnie na niego przyjdzie Wam patrzec za kazdym razem, gdy bedziecie brac do rak jakakolwiek plyte Iron Maiden. Jego tworca (chociaz w tym wypadku nalezaloby raczej powiedziec tata) jest rysownik Derek Riggs. Na debiutanckim albumie I.M., Edzio prezentuje sie jeszcze troszke niemrawo. Wyglada raczej jak jakis wychudzony pankowiec po trzydniowej imprezie, zakrapianej ruskim spirytusem. Pociagla twarz o duzych oczach znamionujacych zaawansowany obled, a w najlepszym przypadku zagubienie i cera, ktora nawet najdelikatniejszy dermatolog nazwalby koszmarna, kaza przypuszczac, ze nasz bohater mial za soba ciezkie przezycia... a kto wie, moze nawety otarl sie o smierc. Po uwazniejszej obserwacji moga nas nawet zaczac dreczyc przypuszczenia, ze smierc tez udalo sie rzeczonemu Edkowi zaliczyc. W ogole chlop wyglada raczej odpychająco. Odkladamy wiec plyte na bok i przechodzimy do kolejnej... 1981 - Killers **** Sytuacja powoli nam się klaruje. Siekierka w prawicy naszego bohatera, twarz zastygla w grymasie okrucieństwa pomieszanego z sadystycznym zadowoleniem i reka jakiegos nieszczęśnika łapiąca w ostatnim skurczu koszulke zabojcy, kaza nam przypuszczac, ze Edek nie należy do osobnikow o gołębim sercu. Ba! Gorzej nawet! Wyglada na to, ze z niego kawal psychopatycznego mordercy, od którego lepiej trzymac się jak najdalej. Zaznaczyc wypada, ze Eddie zmienil troszke swoje emploi. Zamiast „artystycznego nieładu”, ma na glowie calkiem bujna czupryne, by nie rzec „lwia grzywe”. Zdecydowanie bardziej mu w niej do twarzy. 1982 - The Number Of The Beast ****1/2 Robi się powaznie, bo Eddie awansowal... z pośledniego oprycha polującego na ofiary po brytyjskich osiedlach stal się szafarzem piekielnym... Rysunek, sugeruje wrecz, ze pieklo to sam Edzio! Jak bowiem inaczej należy rozumiec obrazek przedstawiający jakiegos nieswiadomego osobnika, którym kieruje niczym marionetka, czerwony gosc, z wasikiem, rogami i widlami w dloni... na tym jednak nie koniec... osobnik o wyraznie piekielnym pochodzeniu, nie jest bowiem suwerenny, ponieważ sam ma poprzyczepiane do konczyn sznurki, za które pociąga nie kto inny jak nasz pupil i czyni to z wyraźnym zadowoleniem. 1983 - Piece of Mind ***** Jedna z moich ulubionych okładek Ajronow. Po pierwsze dlatego, ze najmroczniejsza, a po drugie, ze przelomowa samego Edwarda. Trzeba Wam bowiem wiedziec, ze w jego zyciu zaszly wielkie zmiany.... Po pierwsze przestal się szarogesic po piekle, a po drugie trafil w rece uspołecznionej służby zdrowia. Ta, widzac, ze z pacjentem jest cos nie tak zafundowala mu lobotomie, albo inna operacje mozgu wymagajaca ostrzyżenia na zero i obcięcia czesci ciemieniowej czaszki. Z tego wlasnie powodu, na tej okładce Eddie jest lysy jak kolanko i znajduje się w pokoju o miekich ścianach, do których przytwierdzone sa krepujace go łańcuchy. I musze Wam powiedziez, ze chlop nie wyglada na zadowolonego, oj nie... Tym bardziej, ze jego i tak „przystojna inaczej” twarz będzie od tej pory podzielona na dwie czesci w poziomie, a gorna czesc czaszki będzie utrzymywala sie jedynie na przykreconej srubami do czola blaszce, spod której nieustannie kapie krew. Jeśli niektórzy z Was odetchnęli z ulga na mysl, ze Eddie zostal w koncu schwytany, to niech nie ciesza się przedwczesnie i racza zauwazyc, ze niektóre z ogniw łańcuchów, którymi zostal skuty Edzio zdążyły już pęknąć. Co wiecej, jeśli odwrócimy koperte (bądź okładkę CD) zobaczymy, ze drzwi pokoju, w którym znajduje się nasz pupil sa otwarte na oścież... Warto, tez zwrocic uwage na to, ze chyba po raz pierwszy na okładce plyty I.M. pojawiaja się tajemnicze symbole. W tym wypadku jest to zawieszona w powietrzu (obok drzwi) reka, bądź rekawica, trzymajaca jakis naszyjnik, a może rozaniec (niestety nie widac tego dokladnie). 1984 - Powerslave **** No i co? Głupio Wam teraz? Myśleliście, ze Eddie to jakis podrzedny potworek z horrorow klasy B, a tu proszę! Okazuje sie, ze już w czasach starożytnego Egiptu, był on bóstwem otaczanym kultem... i to nie byle jakim kultem. Wystarczy spojrzec jaka mu swiatynie zbudowano. Co ciekawe, jest to jedyna okladka plyty I.M., na ktorej nie ma samego Edka (chociaz oczywiście jest jego podobizna wykuta w skale, ale przeciez to nie to samo). Ponieważ stanowi, ona „retrospekcje” w stosunku do tego co znalazlo się na poprzedniej okładce, to ciagle nie wiemy, czy Edziowi udalo się w koncu prysnąć z pokoju bez klamek. 1985 - Live After Death ***** No tak... nie wiemy co prawda jak potoczyly się losy naszego milusińskiego, od naszego ostatniego spotkania w psychiatryku, ale jedno jest pewne: w tzw „międzyczasie” Edziowiu udalo się zejść śmiertelnie, po to by mogl teraz wstac w pelnej swojej szpetnej krasie z grobu, w którym go zakopano. Biorac pod uwage entuzjazm i gracje, z jaka to czyni, możemy przypuszczac, ze nie jest to jego „pierwszy raz”. Wypada tez odnotowac, ze Eddie znowu zapuścił wlosy i wygląd mniej wiecej jak na okładce „Killera”... jednak pamiatka po pobycie w klinice w postaci blaszki na czole pozostala. Napis na jego grobie informuje, ze lezy w nim (a raczej leżał) niejaki Eddie T.H. Te inicjaly wzięły się stad, ze kiedy Ajroni projektowali swoja maskotke, mieli tylko maske, która otrzymali z akademii sztuk pieknych (a może teatralnej??? – już nie pamiętam) i dlatego Eddie był tylko glowa (Eddie The Head). Jak zwykle frontowa czesc okladki to nie wszystko... na odwrocie możemy zobaczyc wieksza czesc cmentarza, na którym ulokowano naszego nieboraka, jego dziwnego strażnika (czarny kotek z aureola i blyszczacymi slepkami), a także (w oddali) miasto, które odwiedzimy w przyszłym odcinku... 1986 - Somewhere in Time ****1/2 Owszem w miescie jesteśmy, ale troszke nas rzucilo w czasie, wiec jest to miasto przyszłości. Eddie oczywiście podaza z duchem czasu i tez ewolulowal. Okazuje się, ze jego glowe wypełniają jakies kabelki i inne instalacje, wyposażony jest w celownik elektroniczny i zamiast przestarzalej siekierki posiada dwie nowoczesne giwery... z których to oczywiście nie omieszkal już skorzystac, kładąc zimnym trupem jakiegos Bogu ducha winnego obywatela.... widocznie upodobania Edka nie ewolulowaly. Jak w zadnym innym przypadku zarówno front jak i tyl okladki stanowia prawdziwa uczte dla wszystko ajronomejdenofilow. Cala ilustracja, jest bowiem pelna nawiązań do wcześniejszych plyt i piosenek I.M. Przykłady? Proszę bardzo: możemy liznąć troche sztuki w Plantom of the Opera Hall, zegar elektroniczny wskazuje godzine 23.58, a z dachu jednego z wiezowcow spada Ikar z płonącymi skrzydlami. Oprocz tego Ajroni dali tu wyraz swoim fascynacjom pilkarskim, z których byli znani. Napis na tablicy świetlnej informujący, ze West Ham wygralo z Arsenalem 7:3 jednoznacznie wskazuje, jakiego klubu sa kibicami . Nie będę wam zdradzal, reszty smaczkow – pobawcie się w detektywow i odnjadzcie je sami. Jedna tylko rzecz nie daje mi spokoju: jeden z neon znajdujących się w tej metropolii jest wykonany cyrylica i stanowi go jedno slowo. Po przetłumaczeniu okazuje się, ze tym słowem jest... KEFIR. Ktos z Was ma może pojecie co Ajroni mieli do ruskiego kefiru? 1988 - Seventh Son of a Seventh Son ***1/2 Gratulacje! Eddie zostal tata! A może raczej mama... Trudno powiedziec, bo plod, który trzyma w reku jest związany pepowina z jego zebrem... No nie wazne. Grunt, ze Eddie doczekal się potomka. Co prawda fakt ten odrobine naruszyl jedność jego ciala... brakuje mu bowiem kawalka czaszki (co on ma z ta glowa?) i jest mocno zdekompletowany mniej wiecej od zeber w dol. Ale coz te drobne niedogodności mogą znaczyc w porównaniu ze szczęściem jakie niesie rodzicielstwo. Nasz bohater nie jest ich co prawda jeszcze chyba swiadom, bo jego twarz wyraza (w przeciwieństwie do pozostałych jego odslon) pewna konfuzje i zagubienie, ale miejmy nadzieje, ze wszystko się ulozy... Zaraz, zaraz! Wlasnie zwróciliśmy uwage na tytul! Ze jak? „Siódmy syn siódmego syna”???? Czyzby to znaczylo, ze Edzio ma jeszcze sześciu braci (jak możemy się domyślać rownie „słodkich” i „uroczych” jak on sam), a ponadto, ze ten berbec, którego trzyma w garści to nie jest jego debiut! Oj niedobrze... 1990 - No Pryer for a Dying *** Rutyna zaczyna pochłaniać Edka... Obowiązki rodzicielskie tak bardzo go wyczerpaly, ze znowu umarl... i znowu zmartwychwstaje. Tylko, tym razem, jakis pechowiec jest świadkiem tego wydarzenia. Jak można przypuszczac, zajmie on niebawem lokum, którego dotychczasowym rezydentem był nasz bohater, by bilans cial w grobie się zgadzal. Szczerze mówiąc ta okladka podoba mi się najmniej ze wszystkich narysowanych przez Dereka Riggsa. 1992 - Fear of the Dark ***1/2 O mamo! Skandal! Derek Riggs przestal zajmowac się rysowaniem okładek Ajronow i ta jest pierwsza stworzona przez jakiegos nędznego imitatora... Chociaz z drugiej strony nie ma co narzekac, bo niejest taka zla. Co prawda Eddie zostal zdegradowany do wioskowego straszydla siedzącego na drzewie, ale musze przyznac, ze wypada w tej roli dosc sugestywnie. Patrzac na niego, człowiek zaczyna się zastanawiac, czy klechdy i zabobony rozpowszechniane wśród ciemnego ludu, o diablach siedzących na wierzbach i topolach, sa wyssane z palca, czy tez może kryje się w nich czasem cien prawdy . 1993 - The Real Dead One *1/2 1993 - The Real Live One*1/2 Oj słabiutko z Edkiem. Nie dosc, ze wyglada na tej okładce jak niedorozwinięty nastolatek, to jeszcze pochlania go działalność, która można co najwyżej określić mianem sztubackiego psikusa. No bo jakze inaczej nazwac przegryzanie kabli do sprzętu naglasniajcego. Takie powazne monstrum jak on powinno być troche bardziej dystyngowane i nie tracic czasu na takie błazeństwa, tylko zajac się powaznym uczciwym horrorem 1994 - Live at Donington * Przepraszam bardzo, a kto to? Bo chyba nie Eddie! Przygladamy się z bliska. Patrzymy... i oczom nie wierzymy. To jednak Eddie... ale jakze odmieniony. Na tej okładce, ten morderca, bestia wcielona, przeraźliwe bostwo, ozywieniec i podróżnik w czasie wyglada bowiem jak... jak plemnik ze skrzydełkami. Daruj mi szanowny Edwardzie to niefortunne może porównanie, ale zaiste wielka Ci krzywde wyrządził, ten co Cie tym razem malowal. Sadze, ze właściwy punkt widzenia powinienes mu wyłuszczyć podczas osobistej rozmowy przeprowadzonej w cztery oczy... 1995 - The X Factor **1/2 Kolejny autor i kolejna technika... Tym razem Edek zostal wciągnięty, a raczej wkręcony w tryby jakiejs dziwnej pordzewialej maszyny. Możliwe, ze zrobiono to po to, aby przywrócić mu dawna postac, która tak haniebnie zostala przedstawiona na poprzedniej plycie. Trudno pwoiedziec. Grunt ze, po minie sadzac, zabiegi, którym jest poddawany, a które dla nas z pewnością bylyby niewyobrazalna tortura, on przyjmuje jakby znajdowal się w gabinecie masazu. Taki z niego degenerat przepaskudny! 1998 - Virtual XI *** Eddie znowu troszke się zmienil. Bardzo możliwe, ze poddal się liftingowi, bo wyglada jakby miał naciagnieta skore na twarzy. Strasznie mu się ten czas dal w kosc... w koncu w 1998 obchodzil dopiero swoja osiemnastke. Tym razem straszy nas z rzeczywistości wirtualnej (ten chłopak, jak wspomniałem, zawsze stara się isc z duchem czasu i być na biezaco). 2000 - Brave New Wordl **** Oho! Czyzby powrot starego dobrego Edka! Co prawda nie jest tu obecny calkiem fizycznie, ale ponura chmurka, której postac przybral unosząc się nad futurystycznym miastem, jest do niego podobna jak dwie krople wody. Biorac pod uwage z jaka nieklamana radocha spogląda Edward na metropolie znajdujaca się pod nim, mam przeczucie, ze nie jest to miejsce, w którym taki spokojny gosc jak ja, chciałby kiedykolwiek zamieszkac 2003 - Dance of Death **3/4 To smutne! Eddie się starzeje. Zamiast siac groze i zniszczenie, jak czynil to w latach „szczeniecych” woli sobie plasac i tańcować niczym emeryci na wieczorku zapoznawczym w Ciechocinku. Malo tego! Ta okladka jest „narysowana” w jakims trójwymiarowym programie graficznym (podbnie jak okladka wydanej wczesniej składanki „Ed Hunter” ) i w związku z powyższym wyglada naprawde slabo. Nie pomaga jej nawet to, ze Edzio stara się nas przekonac, ze jest nikim innym jak sama śmiercią, ani fakt, ze jest otoczony przez półnagie kobitki.... oczywiście również wygenerowane komputerowo. Zdrowka zycze 1994 - Live at Donington Taka mini uwaga Nie 1994 a 1993. Pierwsza wersja okładki prezentowała się tak: Była ona pierwszą oficjalną okładką,na której nie ukazał się Sz.P. Edward. Ile gwiazdek teraz dasz?? Taka mini uwaga Nie 1994 a 1993. A fakt. bez przesady wrzosku ta okladka choc malo odkrywcza jest jednak calkiem niezle namalowana. co jednak mozna jej zarzucic to to ze wydaje sie bezczelnym plagiatem innej metalowej maskotki kapeli over kill, ta czaszka z nietoperzymi skrzydlami pojawia sie na wiekszosci (jesli nie wszystkich) wydawnictwach tej kapeli od plakatow zaczynajac na teledyskach konczac. na poparcie moich slow okladka plyty z 88 roku: Okładka Dance Of Death jest najchujowsza! Nie ma to tamto. PS. Że Ci się Wrzosek chciało. bez przesady wrzosku ta okladka choc malo odkrywcza jest jednak calkiem niezle namalowana Od strony graficznej faktycznie jest nieźle wykonana. Dobór kolorów też nie jest zły - nie przekracza granicy kiczu, chociaż łatwo mógłby w niego popaść... ale niestety sama postać Edka spycha ten cover na samo dno X ligi. Kiedyś słuchałem IM,ale odstraszył mnie klimat jaki panuje wokół tej kapeli i jej fanów. Co do okładek,to b.dobra jest do live after death,ale jeszcze lepsze jest zdjęcia na tej płycie na pierwszej stronie wkładki. Zespół wygląda na nim jak banda spoconych pedałów,a najbardziej szokujący jest Bruce w swoich czerwonych lateksowych kalesonach. bardzo dobra kapela bez dwoch zdan, a The Trooper moglbym sluchac non-stop co do okładek, to najnowsza jest jak dla mnie zajebista, do tego stopnia mi sie podoba, że kupiłem sobie z nią koszulkę Kiedyś lubiłem i sporo słuchałem aż do czasu "seventh son of a seventh son" , która to płyta wkurwiła mnie i zraziła do IM. p.s. - przypomniało mi się, że dawno temu na studiach czytałem książke SF autorstwa któregos z kolesi z Iron Maiden ( chyba Dickinsona ) Była śmieszna i głupia a kończyła się tym, że czarny charakter zostaje śmiertelnie wyruchany w dupę przez robota ta ksiazka to "przygody lorda slizgacza" autorstwa dickinsona, jak mialem 14 lat to mi sie to podobalo chociaz durne bylo na maxa, ciekawe czy dzisiaj tez bym sie z tego smial? na zachodzie wyszla jeszcze druga czesc "pozycja misjonarska", ale ze jedynka sprzedala sie w polsce mizernie to kontynuacja nie wyszla. też czytałem tę książkę, też miałęm 14 lat i też mi się wtedy podobała. W sumie to bym chętnie przeczytał teraz. Iron Maiden było do pewnego momentu moją ulubioną kapelą metalową. Na ich nieszczęście potem poznałem ostrzejsze granie no i Slayer. Ale dalej darzę ich ogromną sympatią. Byłem na koncercie w Chorzowie w 2005 i skopali dupy wszystkim. Generalnie lubię większość płyt, z naciskiem na trzy-cztery pierwsze i "Brave New World". Koncertowo mistrzostwo świata. Dobrze, że najpierw usłyszałem ich muzyke a dopierto potem z jakiejś wkładki dowiedziałem się jak wyglądają, bo coś czuję że bym się zraził Teledyski też mają wykurwiste, jak np. "number of the beast" z tą kurwa dziesięciometrową kukłą jakiegoś szatana i tancerką która podczas piruetu zmienia się w Eddiego. A muzyka mi się podoba, szczególnie z Dickinsonem. Z płyt najbardziej lubię "powerslave", "piece of mind" i "7th son of the 7th son", z reszty też zazwyczaj sie znajdzie po parę dobrych kawałków na płytę (no może pomijając takie wynalazki z Bayleyem na wokalu). Dwie pierwsze płyty też spoko, ostrzejsze i bardziej surowe = pankrok. , ostrzejsze i bardziej surowe = pankrok http://pl.youtube.com/watch?v=RN-f6F7l_gM gdyby nie te solówki Di'Anno trafił do Maiden w okresie kiedy zespół rozpaczliwie potrzebował nowego wokalisty. Mimo że Paul reprezentował modny w tamtych czasach nurt punk rocka, założyciel zespołu, Steve Harris postanowił dać mu szansę. Di'Anno został przyjęty w 1977 i zaśpiewał na dwóch pierwszych studyjnych płytach: Iron Maiden (1980) i Killers (1981). Chyba jedyny zespół do którego jestem tak uprzedzony jak to słysze to rzygam,jak widze fanów co mają nadwage dziewiczy wąs i kochaja fantasy to też rzygam,ogólnie ta muzyka jest chujowa jak dla mnie. http://www.rockmetal.pl/w...di.anno.09.html W ogóle nie było żadnego ruchu. New Wave of British Heavy Metal to termin, który odnosił się wyłącznie do Iron Maiden. Pozostałe kapele, takie jak Def Leppard czy Saxon, to był po prostu zwykły heavy metal. Nie istnieje inny zespół spod znaku NWoBHM. Było tylko Iron Maiden z punkowym wokalistą, czyli ze mną. Skoro już mówimy o Iron Maiden, co sądzisz o ich ostatnich dokonaniach Iron? Nie mam pojęcia, nie słucham ich od lat. Ale podobno ich najnowszy album sprzedał się w Ameryce Południowej w nakładzie miliona kopii. Ja nie nagrałem płyty już od paru lat, ale mój ostatni krążek rozszedł się w ilości 28 milionów egzemplarzy w samej Brazylii. Nie wiem czy go czasem nie ponosi fantazja w paru momentach, zwłaszcza z tymi sprzedanymi płytami. Kurwa, 28 milionów? Ale wywiad i tak w miarę ciekawy. Mój ulubiony album to chyba "Powerslave" z 1984. tru. Sanctuary=pankrok. Di'Anno daje radę, aczkolwiek Iron Maiden to Dickinson, choćby nie wiem jak Harris się starał zapierdalać palcami po czterech, grubych strunach. zczególnie odradzam szitu zatytułowanego "Virtual XI", konia z rzędem temu kto przesłucha ten krążek od początku do końca Pierdolisz Waćpan! Tej płyty zajebiście się słucha na słuchawkach,tylko odpowiednio głośno. Takie numery jak The Clansman, The Educated Fool, Don't Look to the Eyes of a Stranger czy tytułowy kładą na łopaty aż miło. Chociaż sam kiedyś niecierpiałem tej płyty będąc wielkim fanem IM. [ Dodano: |15 Lut 2010|, 2010 20:10 ] to nie jest muzyka dla bialych ludzi. raczej to nie jest muzyka dla nie białych ludzi pamietam ze w ktoregos sylwestra podpierdolilem gitare kumplowi i udawalem harrisa. strasznie sie zblaznilem. piekny czasy. obowiazkowo mialem na sobie koszulke IM zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl szamanka888.keep.pl