WIEĹťA WIDOKOWA JAGODA Przyszedł czas na recenzję/monografię jednej z moich ulubionych kapel hard core czyli Blood for Blood. Chłopaki jak większość zespołów z Massachusets lipy nie odstawiają, o czym można się przekonać m. in. na koncertach. Pierwszy raz z tą kapelą zetknąłem się jakieś 3 lata temu i wrażenie jakie na mnie zrobiła było piorunujące, takiej dawki agresji i kanonady dźwięków już dawno nie było mi dane wtedy słyszeć. Ale do rzeczy, zespół swoją twórczość koncentruje wokół terminu "white trash" i wszystkich aspektów z nim związanymi. Wyjaśnienie dla osób nie orientujących się w temacie: White trash to obelga, ale cięższego formatu, bo na tle rasowym. Wycelowana w białych z nizin społecznych, o niskich dochodach, słabo wykształconych, z brakiem perspektyw na przyszłość. Czarni to "nigs" czy "niggers", a biali "punk ass white boy" czy właśnie "white trash". Na wiki wyczytałem, że ze szczególną lubością określeniem "white trash" są obdarzani ubodzy Irlandczycy i zwykli roboticy - ciekawe ile w tym prawdy. Swego czasu zespół cieszył się chyba pewnym zainteresowaniem ze strony panów spod znaku WP czy NS, bo na swojej stronie zamieścili apel, który brzmiał mniej więcej tak(z głowy podaję): "bycie biednym białasem z nizin społecznych wcale nie oznacza automatycznej nienawiści do kolorowych, tak więc panom spod znaku nazi słuchającym naszej muzy i przychodzącym na nasze koncerty dziękujemy". Zresztą ich wokalista nie jest biały - więc benkami raczej być nie mogą. To tyle odnośnie kontrowersji związanych z zespołem. Napisze teraz nieco więcej o przekazie lirycznym zespołu, bo na większości płyt jest on właściwie taki sam. Zespół prezentuje postawę 100% NIHILISTIC, 100% ANTISOCIAL i 100% HATE. Przewija się tematyka alkoholizmu, narkomanii, prostytucji, przestępczości, biedy, wychowania i życia na ulicach, wszelkie patologie społeczne, zabójstwa. Deklarowana jest nienawiść do popkultury i osób z tzw. wyższych sfer, kłamliwego społeczeństwa, przeklinanie swego losu itp. Ale zarazem muzycy kładą nacisk na pewne niepisane zasady które obowiązują w ich świecie - przyjaźń, poświęcenie. Często gęsto przewija się też wątek religijny, tylko ciężko jest mi wyczuć czy jest to religijność prawdziwa czy tylko podyktowana nihilizmem("My Jesus mercy", "A prayer to the night sky", ale z kolei w "redemption denied" Buddha śpiewa: "Every Day Each fucking day I pray I pray to a god that I know does not exist" tak więc ciężko to rozsądzić), trzebaby się chłopaków zapytać wprost. Dobra to tyle wstępu, przechodzimy do dyskografii. Spit My Last Breath (1997 Lost Disciple Records) * * * Pierwszy album i od razu wejście z buta. Nie ma tutaj lekkich wstawek, spokojnych refrenów - jest ciężkie, siermiężne HC, wylewanie kubłów pomyj i fakowanie na lewo i prawo. Dla mnie ta płyta jest za ciężka, trochę monotonna - nie jestem fanem takiego grania, dlatego cieszę że zespół ewoluuje w stronę nieco lżejszego bardziej rock n' rollowego grania. Na uwagę zasługują tutaj na pewno: Redemption Denied ze świetnym długim monologiem "White Trash" Roba Linda. Buddha ryczy w tym numerze jak opętany, piosenka mimo że wolna daje naprawde sporego kopa. Dobre jest jeszcze "Can't heal" czy "Piss all over your hopes and dreams". Dla miłośników cięzkiego HC dobra rzecz i spokojnie można polecić. Revenge on Society(1998 Victory Records) * * * i pół Zaczynają się hiciory, zajebista płyta lepsza od poprzedniej, szybsze wstawki, więcej faków, Buddha ryczy jeszcze bardziej niz poprzednio, perkusja bardziej kopie po dupie i zwiastuje to co ma dopiero nadejść. W zasadzie to jest podobnie jak na poprzedniej płycie, niektóre wstawki są zagrane szybciej. Trochę wkurwiają monologi Roba, ale spokojnie można to przeboleć. Z hiciorów zdecydowanie wybija się "wasted youth crew" , "bitch called hope" "ya still a paper gangster". PS. Wiem że inni wystawili by dwóm pierwszym płytom wyższe oceny - np. Frodo, ale mi takie ciężkie łupanie nie do końca leży. Livin' in Exile (1999 Victory Records) * * * * Króciutka płyta, jedynie 22 minuty - w tym zawiera się jeden cover, ale dawka decybeli i sposób w jaki kapela deklaruje nienawiść do wszystkiego i wszystkich zwala po prostu z nóg. Na tej płycie widać powoli zmianę stylistyki, zespół zaczyna odchodzić od siermiężnego grania w stronę nieco lżejszych melodii, stara się przeplatać piosenki lekkimi wstawkami, co moim zdaniem wyszło im świetnie i tylko na dobre. Na płycie każdy numer to potencjany killer, wymienie tylko najlepsze według mnie. "Eulogy for a dream", "Anywhere but here" i tytułowe "Livin in exile". Cover Ace of Spades Motorheada również bardzo fajny. Płyta do polecenia każdemu, szkoda tylko że taka krótka. Wasted Youth Brew (2001 Victory Records) * * * Składankowy album z kilkoma coverami i wersjami live utworów oraz zamieszczonymi numerami ze wczesniejszych wydawnictw ep, składanek, splitów itp. Na uwagę zasługuje tutaj świetny cover "Goin down the bar". W zasadzie składanka jak to składanka. Wszystko to już było, więc nie ma się czym za bardzo podniecać. Outlaw Anthems(2002 Victory Records) * * * * * No i jesteśmy w domu. O ile "Livin in exile" zwalał z nóg to ta płyta jest pierdolonym killerem, innych słów po prostu nie da się znaleźć. Masakra, masakra, po trzykroć masakra. Same hity, teksty pełne eurydycji - w życiu nie sądziłem że można w tak wykwintny i pełny eurydycji sposób jebać wszystko z błotem. Płyte pęka od przebojów, największe wrażenie na mnie zrobił "White trash anthem" czyli hymn białego śmiecia, świetnie opowiedziana historiia połączona ze znakomitą muzą. "Ain't like you", "So common so cheap" z kultowym - "fucking you pussy was like a fucking a wound from a shotgun blast". "Some kind of hate" to samo. Tej płyty nie da się opisać - to trzeba usłyszeć. Geniusz. Serenity(2004 Thorp Records) * * * * i pół Po Outlaw Anthems sądziłem że przyjdzie mały spadek formy, ale gdzież tam. Płyta, krótka zaledwie 16 min, ale BARDZO TREŚCIWA, najwięcej wstawek r'n'rollowych. Zaczyna się modlitwą do nieba w nocy, a potem to już tylko jazda jazda i jazda. Serenity to numer w stylu starego HC, szybko ostro i konkretnie. Potem bardziej r'n'rolowy "Hangin on the corner", potem znowu "Live the lie" - porażająca melodeklamacja z zabójczą perkusją. Później już znowu bardziej rockandrollowo i tak w sumie do końca albumu z wyłączeniem może "My Jesus Mercy". Rewelacyny cover starego numeru "Runaway".Jest to najlżejsza płyta Blood for Blood, ale i tak bardzo dobra. Myślę że dzięki niej zdobyli wielu nowych fanów spoza kręgów HC. Gorąco polecam wszystkim! Czekam na komentarze. Jak dla mnie najlepsza kapela HC. To co oni grają to jest 100% mój HC. Ostro, energicznie, agresywnie a zarazem melodyjnie i rock'nrollowo. Zajebiście podobają mi się przeplatające się wokale i mocne churki. "Outlaw Anthems" i "Serenity" to mistrzostwo. Chamówa jakich mało Kto nie lubi te pała TUTAJ wywiad z chłopakami przed nagraniem Outlaw Anthems. Jeśli ktoś chce dowiedzieć się czegoś więcej na temat zespołu to zapraszam również TUTAJ Guziec masz kurwa piwo chociaż przy pierwszych płytach dałbym po gwiazdce więcej za inspiracje bogami z SHEER TERROR a ja ich nie lubię hehe. bogowie! łajt trash hartkor huligans! HC XXI wieku. I tyle. 'outlaw anthems' rządzi! nigdy nie przepadalem za HC, ale kiedys jak wlasnie poczytalem cos o tym zespole to stwierdzilem, ze to moze byc cos, no i wlasciwie sie nie mylilem, mam plytke Outlaw Anthems, reszte na mp3 bo mnie nie stac na oryginaly, mam nadzieje, ze cos nowego wydzadza bo zespol pierwsza kurwa klasa! PS. Wiem że inni wystawili by dwóm pierwszym płytom wyższe oceny - np. Frodo, ale mi takie ciężkie łupanie nie do końca leży. egzakli Meine noten (nie chce mi sie juz pisac co jak i dlaczego) SPIT MY LAST BREATH - 5/6 REVENGE ON SOCIETY - 6/6 LIVIN IN EXILE - 88/6 WASTED YOUTH BREW - 4,5/6 OUTLAW ANTHEMS - 6/6 SERENITY - 3/6 No i jak ktos tam już powyżej skrobnął, przed nimi tylko SHEER TERROR. kopią po dupie , zaden band nie dziala tak na moje osrodki sluchowe jak te skurwysy.100% chamowy i chuj Dopoki nie przeczytalem recek Guzca znalem tylko "Serenity" i podchodzilo mi srednio. Przesluchalem kilka razy ponownie i skopalo mi dupe, zapoznalem sie tez z "Livin in exile" oraz "Outlaw Anthems" i czuje, ze ten zepsol zagosci na dluzej w moich glosnikach. Czysta nienawisc podrasowana energiczna melodyka i swietnymi, oryginalnymi tekstami. HC XXI wieku. Livin' in Exile,Outlaw Anthems najlepsze krazki, swietny zespol koncertowy moje noty: Spit My Last Breath (1997 Lost Disciple Records) **** Revenge on Society(1998 Victory Records) ****1/2 Livin' in Exile (1999 Victory Records) ****3/4 Outlaw Anthems(2002 Victory Records) ***** Serenity(2004 Thorp Records) ****1/2 "Goin' Down The Bar" to cover THE WRETCHED ONES 'Spit...' z rewelacyjnym 'everyday each fuXXX day I pray' i 'Livin..' to 2 najlepsze sztuki. Ostatnie dwie,to dno. Koncertowo-petarda.Kto nie widzial,ten cygan. Wykurwisa tapela jedna z mojich ulubionych hc. Niemam nich ulbioej polyty wszystkie mi podchadza . Czekam na nowy material . Skróć sobie oczekiwanie ćwiczeniem pisania na komputerze. Ciacho! Co jest z tym konkursem do cholery? hahaha ok postaram sie Jest chyba już temat o Blood For Blood. Doskonała nuta tak BTW. +1 zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl szamanka888.keep.pl